Tempels van Abu Simbel

De koningen van het Nieuwe Rijk besloten om volledige controle over Nubië op te leggen en stelden een heerser aan die het Egyptische bestuur volgde, genaamd Ibn Curash in Egypte. Ze probeerden Nubië te Egyptianiseren en bouwden daar tempels om de Egyptische goden te aanbidden en om de gedachten en geesten van de Nubiërs te controleren. De belangrijkste van deze tempels is de Tempel van Abu Simbel.

Aan de westelijke oever van het Nassermeer, ten westen van Aswan, staat een tempel uitgehouwen in de rotsen en gewijd aan de aanbidding van Ra, Hor-Akhty, de god van Heliopolis, Amun, de god van Thebe, Ptah, de god van Memphis was een van de oudste en belangrijkste steden in het oude Egypte en lag aan de ingang van de Nijlvallei, vlak bij het Gizeh-plateau. Memphis , en de koning zelf. Het wordt beschouwd als de grootste van de zeven tempels die door de koning in Nubië zijn gebouwd. De koning begon met de bouw ervan na het vijfde jaar van zijn regering en ging door tot het jaar 35 en noemde het de walvis van Ramses Meri Amun, wat de tempel van de tempel van Ramses betekent, de geliefde van Amun. De tempel werd na enkele eeuwen verlaten en zand begon de gevel te bedekken. Het zand reikte tot aan de knieën van het standbeeld in de zesde eeuw v.Chr. De tempel werd ontdekt door Burkhardt in 1813 n.Chr. en vervolgens door Belzoni in 1817 n.Chr. De zon bereikt het Heilige der Heiligen twee keer per jaar en valt 20 minuten op de beelden van Ra, Hor-Akheti, de Koning en Amon, in oktober en februari, terwijl het het standbeeld van Ptah niet bereikt. Sommigen hebben deze twee keer in verband gebracht met de geboorte en kroning van Koning Ramses II, wat tot nu toe niet duidelijk en onbevestigd is. De tempel wordt voorafgegaan door een open binnenplaats omgeven door een muur met een enorme poort uitgehouwen in de rots. Rechts en links ervan bevinden zich twee heiligdommen. Het zuidelijke heiligdom is mogelijk toegewezen voor het houden van rituelen en rituelen voor de god Thoth, en het noordelijke heiligdom is mogelijk toegewezen voor zonneaanbidding.

De voorgevel van de tempel is versierd met vier enorme beelden die in de rotsen zijn uitgehouwen van de koning die op een bank zit. Elk beeld van de koning wordt omringd door drie kleine beelden. Aan beide kanten van de stoel staan de goden van de Nijl die het proces van het verenigen van de twee delen van Egypte uitvoeren, en er is een blik op de gevangenen die aan de voet van het beeld zijn vastgebonden. De gevel is bekroond met een rij van 21 apen die in de rotsen zijn uitgehouwen, hun voorste ledematen naar voren geheven, de zon aanmoedigend als deze opkomt. Daaronder staat een rij koningskhartouches, met een cobra die aan elke cartouche hangt. Daaronder staan twee teksten in een horizontale lijn die van het midden naar buiten lopen. Deze teksten bevatten de titels en bijnamen van de koning. Boven de ingang staat een standbeeld van Ra Hor-akheti, die voor de man links staat, uitgehouwen in een nis, met een wisir en een scepter in zijn handen, en de god van de gerechtigheid, Maat. De kunstenaar bedoelde de kroningsnaam die bij de koning hoort, namelijk (wisir Maat Ra).

De hoofdingangsgang heeft koninklijke titels op zijn schouders en leidt naar een kleine vestibule. De Grote Hypostyle Hal heeft acht zuilen en Osiris-zuilen met standbeelden van de koning. Het dak is versierd met scènes van een vrouwelijke adelaar en khartouches van koning Ramses II. De Tweede Pilaarhal heeft vier zuilen en standbeelden van de Grote Sfinx is een van 's werelds grootste monumenten. Het is ook een van de meest herkenbare overblijfselen van de oude Egyptenaren. Sfinx met valkenkoppen bij de ingang.

Heilige der Heiligen In het Heilige der Heiligen zijn er drie ingangen in de westelijke muur die naar de offerzaal leiden. Vier beelden zijn van rechts naar links in de westelijke muur gehouwen: Ra-Hore-Akhety, Ramses II, Amun en Ptah. Elk heeft woorden erboven. Er is een altaar in het midden voor offers. Er zijn twee kleine compartimenten aan beide kanten, toegankelijk vanuit de hal voor de offerzaal. Er zijn rechthoekige opslagruimtes aan beide kanten van de Grote Hypostyle Hal en de Tweede Hypostyle Hal, versierd met scènes van de koning die interactie heeft met de goden.

Na de revolutie van 1952 besloten de Egyptenaren een dam te bouwen in de regio Aswan om de Nijl te beschermen, overstromingen te voorkomen, elektriciteit op te wekken en de landbouw uit te breiden. Het opslaan van water voor de dam zou echter de Nubische tempels doen verdrinken. In 1959 vroegen Egypte en Soedan UNESCO om hulp om de tempels te redden. Er werd een wereldwijde oproep gedaan voor financiële en technische assistentie, wat leidde tot de oprichting van een internationale campagne. Er werden verschillende ideeën voorgesteld om de tempels te redden, waaronder ze op hun plaats laten staan met een betonnen hek, ze verplaatsen naar een hogere locatie of ze in blokken op te hakken en te verplaatsen. Uiteindelijk werden de tempels in blokken gesneden en verplaatst naar een hogere locatie, waarbij hun oorspronkelijke uiterlijk behouden bleef.